وطن
مازرونِ زلفِ وازَنْدِه شوُنه گیسوانِ مازندران را باد شانه می‌کند
وطن، کوه دماوند ته نشونه ای وطن! کوه دماوند نشان توست
وطن، شه خونِّ ته تن ترمه کمبه ای وطن! خونم را ترمه‌ی تن تو می‌کنم
نیشرمه تا صواحی برمه کمبه تا بامدادان برایت می‌گریم
نَویمبه مازیارِ سَر سِله ره سر و سامان مازیار را نمی‌بینم
اُو دکردنه اَمه تش و کِلِه ره در آتشِ اجاقِ ما آب ریختند
تیلند هاکردنه چشمه‌ی اُو ره آب چشمه را گل‌آلود کردند
بَهیتنه اَمه جه آرزو ره آرزوی‌مان را از ما گرفتند
ته ویشه اَتّا وَنگِ‌کَر دَنیه در بیشه‌ات یک فریادکننده نیست
خرابه دَکِتمی راه وَر دَنیه گرفتار ویرانه‌ای شده‌ایم و راه دَر روُ نداریم
نا راه بَلد دره نا راه دیاره نه راهنماست نه راه پیداست
نا اِفتاب دَر اِنه نا ماه دیاره نه آفتاب پیداست نه ماه
سوزِ خال ره سَرین کمبه ته خاطر برگِ سبز را به خاطرت زیر سرم می‌گذارم
قَلم ره شه رزین کمبه ته خاطر به خاطر تو قلم را سلاح می‌سازم
وطن درد ته وُ درمون دیگر وطن! درد تو درمان دیگری می‌خواهد
وطن دل من وُ ارمونِ دیگر وطن! دلِ من آرمان دیگری می‌خواهد
نظرات شما عزیزان:
nadia 
ساعت18:22---24 آذر 1391
kheili mamnon
matalebe webe shoma ham jalebe
.gif)
تبادل لینک هوشمند 
ورود
اعضا:
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت: